به طور کلی بهره برداری از منابع طبیعی تحت ضوابط و قوانین اداره کل منابع طبیعی مربوط به سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور انجام می‌شود. به طور خاص در چند دهه اخیر بهره برداری از جنگل های پسته وحشی یا برداشت سقز طبیعی در زاگرس ممنوع بوده است و بهره برداران محلی که معیشت آنها به این نعمت خدادادی گره خورده است، صرفاً با اخذ مجوزهای لازم از سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور می‌توانند از درختان بنه با شرایط ویژه بهره برداری کنند. این شرایط به این دلیل اعمال شده است که جنگل‌های زاگرس با توجه به زادآوری محدود و پایین، اکوسیستمی شکننده دارد از همین رو جزو جنگل‌های حفاظتی و حمایتی قرار گرفته است و نگاه حفاظت از این منابع طبیعی الزامی است.
درخت پسته یا بلوط وحشی یا همان سقز طبیعی بن، درختی مقاوم است که اگر در شرایط مناسبی قرار داشته باشد تا ۳۰۰ سال نیز عمر می‌کند. این درخت که که به گویش محلی به آن «داره بن» گفته می شود دارای یک شیره یا صمغ طبیعی است که در مقاطع زمانی مختلف از این درخت خارج شده و در صورتی که این موضوع هدایت نشود به شکل نامتوازن صورت گرفته و حتی ممکن است آسیب هایی از خود درخت ازجمله خشکیدگی، آفت و تخریب ایجاد شود. بر خلاف تصور در صورت برداشت صحیح و رعایت موارد آموزشی و اصول فنی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور و رعایت شیوه های بهره‌برداری، نه تنها هیچ آسیبی متوجه درختان نخواهد شد، بلکه می تواند به توسعه بنه زارها نیز کمک نماید. اما این موضوع مستلزم فرهنگ سازی صحیح و همچنین الزامات قانونی است. این الزامات شامل روش‌های مراقبتی، چاله کنی برای آبیاری درختان، هرس قسمت‌های آفت زده، پاک سازی محل ها، خودداری از آسیب زدن به درخت، نوع و میزان کاسه گذاری، حدود برداشت سالانه و ... است که به قوام و ماندگاری این درختان کمک می نماید.